Açıklama yapmadan önce eşler boşanma sonrası nasıl yol alacaklarını açık - net belirlemiş olmalıdırlar. Bu nedenle merkeze çocuklarını alarak, anne-baba rollerinin beklentileriyle, etraflıca konuşmalıdırlar. Sağduyulu kararlar almaları ve alınan bu kararları sindirmiş olmalıdırlar. Bunu derken durumla barışık olmalarını söylüyorum. Duygular çok güçlüyse sürecin yönetimi daha zor olacaktır. Duyguların daha da iyileşmesi için zaman ve çabaya izin verilmesini öneriyorum. Çocuğunuzla konuşurken tabii ki doğal duygunuzu belirtin, paylaşın. Ona, ajitasyon yapmadan dürüst davranın, .
Ayrılan rolleri tanımlamanız önemlidir. Eş olarak birlikte yaşamayı bırakırken, anne-baba olarak çocuğunuzun hayatında her döneminde olacağınızı belirtmeniz onu rahatlatacaktır.
Sonra;
Evden ayrılan kim olacak?
Çocuk babayı haftanın hangi günleri görecek?
Okul süreci?
Ortak izinler-kararlar gibi konuları çocuğun yaş özelliğini dikkate alarak çocuğun yaşamayı sürdürdüğü evinde, yani güvenli alanında konuşulmasını önemseyin.
Anne ve baba beraberken çocuklarına aldıkları bu kararı açıklamalılar. Çocuk için anne ve baba güçsüz-zavallı görünmemelidir. Aksine, onları yetişkin birer birey olarak karar alabilen, ne yapacaklarını bilen, uygulayabilen ve kendisine rehberlik edebilecek kişiler olarak görmesini isteriz. Çünkü çocuk, sonrasında ne olacağını hiç bilmiyor. Rehbere ihtiyacı olacak.
Açık ve dürüst olun. Özellikle onları doğrudan etkileyecek değişiklikler ve kısa süreli gelecekte olacaklar hakkında bilgi sahibi olmaları rahatlatıcı olacaktır. Çocuklar için boşanma sonrasında hayatında neyin değişeceği neyin aynı kalacağı sorusunun cevabı önemlidir.
Değişikliklerin adım adım, yavaş yavaş gerçekleşmesini sağlayın. Aynı anda birçok değişiklik yapmayın. Bu, çocuğunuzun boşanma sırasında ve sonrasında kendisini daha güvende hissetmesini sağlar.
Eşlerin akıllarında hep tutmak zorunda oldukları şey; "çocuk için ikisinden başka değerli kimse yoktur." Dolayısıyla değerleri incitmemek önemlidir.
İlk durumun paylaşılması anında, çocuklar arasında farklı tepkiler izleriz. Yaş özellikleri de sürece etken tabii. Genelde ilk açıklama anında, daha çok duygu süreçlerine hazırlıklı olmak gerekiyor. Kızan, bağıran, ağlayan, sessiz kalıp uzaklaşan, umursamaz davranan çocuklar olacaktır. Anne ve baba bu süreci yönetebilmesi için hazırlıklı olması iyi olur. Çünkü çocuğun o anda duygusunun yönetilebilmesine ihtiyacı var. O an buna gereksinim duyar çocuk. Dayanmak ister anne ve babasına.
Bu nedenlidir ki anne ve baba bu kararı güvenle almış olsun, kararından emin olsun, istiyoruz.
Dinginlik sağlandığında çocuk “Bana ne olacak?” “Hayatımda neler değişecek?” karmaşıklığına cevap bulabilmek için anne ve babasına sorular sormaya başlayabilir.
Genelde sorulan sorulardan örnekler vermek isterim;
Neden boşanıyorsunuz?
Sen ve babam/annem tekrar bir araya gelecek misiniz?
Benim yüzümden mi boşanıyorsunuz?
Okulumu değiştirmek zorunda kalacak mıyım?
Annemi/babamı ne sıklıkta göreceğim?
Arkadaşlarımı görebilecek miyim?
Büyük annemi ve büyük babamı görebilecek miyim?
Fakir mi olacağız?
Tatillerimi kiminle geçireceğim?
Bu sorular, açık - net ve olumlu bir tutumla cevaplandığında, çocuk kendini güvende hissedecektir. Öncelik budur.
Sonrasında siz süreci nasıl yaşarsanız o da öyle yaşamaya başlayacaktır. Çocuklar kaygınızla kaygılanırlar... Bu nedenle onların duygularını ifade edebilmelerine fırsatlar yaratabilirseniz, onlar için çok değerli olur. Yaş özelliğine göre; kimiyle oyun oynarken kimiyle beraber kahvenizi yudumlarken...
(Boşanma Süreci – Zorlu Değişimler ve Çocuk İçin Mutlu Büyüme Desteği 3. bölümde devam ediyor.)
Yorumlar
Yorum Gönder